We zijn weer thuis!!

Gisteren zijn we eerder dan verwacht weer thuis gekomen. Het was eigenlijk de bedoeling de 11e juni te vertrekken, maar het liep anders. We zouden misschien nog naar Finisterre lopen, maar de weersberichten waren zodanig slecht dat we daarvan hebben afgezien. Na drie weken lopen in de regen in Frankrijk en alle kilometers die we al hadden gemaakt, wilden we niet het risico lopen dat we weer 4 dagen met de regenponcho moesten lopen. Daarbij kwam dat het uiteindelijke doel was bereikt en we het eigenlijk wel een beetje hadden gehad.

Dat betekende dus dat we nogvijf dagen in Santiago 'moesten' blijven. Nu is een paar dagen daar verblijven geen straf (het is een soort Valkenburg) maar vijf dagen is echt te lang. We hebben dan ook besloten om te kijken of de ticket kon worden gewijzigd. Tot onze verbazing konden we de 6e juni al terug! En ja, als je die mogelijkheid krijgt, wil je eigenlijk wel zo snel mogelijk naar huis! We hebben dus twee dagen geweldig genoten van de gezellige drukte in Santiago en zijn gisteren in de middag terug gevlogen.

We hebben met een lach en een traan afscheid genomen van alle lieve mensendie we onderweg hebben ontmoet en zijn weer heel blij thuis te zijn. Op Schiphol werden we onthaald door Ger en Siem, kinderen en familie die eenspandoek hadden gemaakt.Er gaat dan heel wat door je heen enmettranen van blijdschap sluit je iedereen weer in de armen ! Bij thuiskomst was het huis versierd en werden we opgewacht door de hele fam!!Een warm welkom na een langeonvergetelijke reis. Hetechte besef moet denken we nogkomen, maar we zijn in ieder geval weer 'terug op aarde'. Het zal best moeilijk zijn dedraai van het 'gewone' leven weer op te pakken, maar dat gaat zeker ook weer lukken. We willen het 'gevoel' nog lang vasthouden en eigenlijk ook niet helemaal meer kwijt raken. Deze bijzonderereis heeft ons veel opgeleverd voor nu en in de toekomst en we kijken er allebei met een heel goed gevoel op terug!!!! Met dit laatste verhaal beëindigen wij dit blog en wij bedanken nogmaals alle lezers voor de steun en lieve reacties die we hebben gekregen.

'NO SUENES TU VIDA, VIVE TU SUENO'

In Santiago de Compostela

Hoera! Het doel is bereikt. Na ruim 1800 km kwamen we vanmorgen vroeg aan in Santiago. Een heel bijzonder moment. Het was nog voor negenen en het was nog erg rustig. We konden het dus goed op ons in laten werken.... We waren al vroeg wakker vanmorgen en zijn eigenlijk nog nooit zo vroeg op pad gegaan, terwijl we nog maar 10 km moesten lopen! Het zal de spanning geweest zijn; je leeft toch naar deze dag toe. Het zit erop en dat is een heel raar gevoel.... De routine van de dag is niet meer aan de orde en we lopen gewoon zonder rugzak door de stad. Gelijk in het pelgrimsbureau onze Compostelle gehaald. Dat is een soort certificaat waarop in het latijn staat dat je de camino hebt gelopen. Een soort oorkonde dus. Daarna naar de kathedraal waar we de mis van 12.00 uur hebben bijgewoond. Je moet er al vroeg zitten anders is er geen plaats meer. Wat een mensen zeg, menig pastoor zou jaloers zijn op zo n volle kerk. Heel indrukwekkend en emotioneel! Aan het eind van de dienst werd er met een groot wierookvat door de kerk heen gezwaaid, jeetje wat een gevaarte. Zes man sterk stonden aan de touwen te trekken. We slapen in een prachtig klooster dat helemaal omgebouwd is tot een modern hotel. Het ziet er prachtig uit! We vonden dat we dat wel hadden verdiend. Het ligt naast de kathedraal in het centrum van de stad. Erg gezellig. Het regent hier nu maar na al die prachige zonnige dagen van de afgelopen weken mopperen we niet. Afhankelijk van het weer gaan we misschien nog een paar dagen verder lopen naar Finisterre en anders nemen we de bus. Bedankt voor alle aanmoedigingen en lieve woorden die we tijdens deze pracchtige reis van julllie hebben gekregen.... We liepen niet alleen!!! Het zit erop en dat zal best weer even wennen zijn maar we hebben onwijs zin om naar huis te gaan en Siem, Ger de kinderen en kleinkinderen weer in onze armen te sluiten. Ook natuurlijk de zussen, broers en alle vrienden en bekenden die zo met ons hebben mee"gewandeld". Maar vooral onze Siem en Ger zijn we heel erg dankbaar dat zij ons deze pelgrimstocht hebben gegund. We hebben huis en haard achtergelaten en zij hebben het toch maar alleen moeten redden.... Het is hun goed gelukt met de steun van jullie allemaal en daar zijn we erg blij mee. Liefde is ook loslaten........ Op ons nieuwe tshirt staat: No suenes tu vida vive tu sueno!! En zo is het....... Liefs van ons!

vervolg blaren.......

Even een kleine update van het verhaal van vanmiddag: Alie is vanmiddag door een Sloveense verpleegsterpelgrim aan haar hielblaar behandeld. Heel professioneel met desinfectiemiddel en steriele naald en draad. Er zit nu een soort tunneltje door haar blaar waardoor deze niet meer vol loopt. Ze kan dus morgen weer de hoogste toppen bedwingen! Er wordt voor morgenmiddag onweer en veel regen voorspeld dus we starten vroeg om 6 uur en hopen dan voor het noodweer binnen te zijn. We hebben een korte route van fff ruim 20 km dus dat moet te doen zijn. In ieder geval kan Alie morgen weer zonder pijn op pad. Pelgrims zijn er voor elkaar dat blijkt maar weer. We liggen vanavond met 14 man/vrouw op de slaapzaal dus dat wordt weer "genieten" van het live-orkest hahahaha. We gaan zo eten en een heerlijk pelgrimsmenu verorberen. Het zal wel weer omelet of tortilla en salade worden. Je weet in ieder geval waar je aan toe bent. Het is hier nog 30 graden dus bloedje heet. )lie heeft net een nieuw petje gekocht. Ze is gisteren haar mooie pieterpadpet verloren.... Heel erg jammer dat petje was al overal geweest en nu zomaar kwijt. Karin en Vera weten wel om wel petje het gaat...... Ze was er erg aan gehecht maar hwt is niet anders. We gaan er niet voor teruglopen.... Ik hoop niet dat Ger en Siem teveel op elkaar lijken want we willen natuurlijk niet de verkeerde om de nek vliegen. En Rien jij blijft mijn enige echte zus hoor daar hoef je niet bang voor te zijn! Liefs van ons aan allen die ons zo trouw volgen. Heel erg bedankt!!!

Blaren!

We zijn inmiddels weer een flink eind opgeschoten. De laatste 100 km komt in zicht. Het is nu er g druk op de route want heel veel met name spanjaarden lopen de laatste 100 km. Dat schijnt goed te staan op hun cv! Ook is er het fenomeen buspelgrim. Die worden steeds op bepaalde niet al te moeilijke plekken afgezet, lopen dan een eindje en worden dan weer met de bus opgehaald. Je herkent ze zo, ze hebben meestal witte broeken aan, sandalen mooi opgedoft en ogen heerlijk fris. Geen zweterige hoofden, kleding etc. Ach ja ieder doet het op zijn manier maar als je ze keurig in rijen ziet lopen vraag ik me toch af of dit nou wel de bedoeling is. We slapen vaak op stapelbedden maar dat is niet zonder gevaar. We horen al van verschillende mensen dat ze van het bovenbed af gevallen zijn, je schrikt je rot als er iemand naar beneden knalt. Gelukkig geen ernstige verwondingen maar toch. Dat ziekenhuisrekje is zo gek nog niet! Na 1500 km hebben we allebei opeens een blaar. Ik op mijn teentje en alie op haar hiel. Raar hoor nergens last van en nu opeens toch blaren. Het komt waarschijnlijk door de warmte. Het is hier al een aantal dagen behoorlijk warm, in de middag tegen de 30 graden! We vertrekken dan ook vroeg om voor de ergste hitte binnen te zijn. We zijn gebombardeerd tot Caminomoeders. We trokken een week op met een jong stel uit rotterdam en zij vonden het erg grappig om ons steeds aan te spreken met caminomoeder. Wij hebben er dus twee caminokinderen bij! Er wordt vaak gevraagd of we misschien zussen zijn. Waarschijnlijk ga je na zo n lange tijd samen op elkaar lijken! Inmiddels zijn we het pelgrimsmenu wel zat. Elke dag hetzelfde eten wordt wel er saai. Een restaurant opzoeken waar je normaal kunt eten is ook geen optie want daar kun je hier in spanje pas om 21.00 uur terecht. En ja, dan liggen wij bijna in ons mandje.... Elke dag om 6.00 uur opstaan betekent er vroeg in. Op 27 mei liepen we de route lang het cruz del ferro. Een bijzonder moment. De meeste pelgrims leggen daar op een hele hoge stapel stenen een steen van thuis neer met een bedoeling die voor iedereen verschillend is. Alie had een steentje uit haar tuin meegenomen met de letters van haar kinderen en kleinkinderen. Ook legde ze er een schelp neer die ze had gekregen en de hele tocht had meegedragen. Ik had van de vriendenclub een heel mooi steentje ekregen in de vorm van een hart met daarop de tekst "veel geluk" en die heb ik er met een heel warm gevoel neergelegd. Er gaat dan toch wel wat door je heen hoor op die momenten....... Ook in de kerken waar we komen en af en toe kaarsen opsteken voor iedereen die wel wat steun en kracht kan gebruiken sta je even stil bij deze toch wel heel bijzondere reis. We horen veel verhalen en dan ben je heel dankbaar dat dit je toch maar gegeven is! We genieten van de afgelopen dagen enorm van het landschap. Na de eindeloze akkers kwamen de bergen weer en wat een mooi vergezichten en bloemenpracht. Alles staat in bloei en het is echt een prachtig gezicht. Het is wel zwaar het klimmen dalen maar de beloning is groot. Gisteren de el cebreiro beklommen, het was zweten maar meer dan de moeite waard. Nog 5 dagen en dan komen we als het goed is aan in Santiago. Als we nog zin hebben lopen we door naar Finisterre en anders gaan we met de bus. We kijken er naar uit om op 11 juni naar huis te gaan maar gaan eerst nog even genieten van al het moois om ons heen. Galicie kan erg regenachtig en mistig zijn, gelukkig hebben wij het tot nu toe getroffen. Hopelijk blijft het nog ff zo Natuurlijk weer bedankt voor al jullie reacties, we kijken er steeds weer naar uit. Enne nog even en ik spin weer gezellig met jullie mee hoor! Heb er al weer zin in! Santiago here we come!!!

De laatste 400 km!

Hier zijn we weer met een nieuw verhaal over onze belevenissen tijdens onze pelgrimstocht. Het einde is al een beetje in zicht, we hebben nog zo n 350 km te gaan. Dat zijn nog ongeveer 14 wandeldagen en het schiet dus echt op. We hadden gedacht er veel langer over te doen en de terugreis wordt dus vervroegd. Heerlijk idee hoor om over drie weken weer lekker in je eigen bedje te liggen na zo n 80 dagen steeds in een ander bed. Ook weer normale kleren aan en deze uit een kast ipv een rugzak halen geeft een heel prettig gevoel. En natuurlijk weer een keer gewoon bloemkool eten of een lekker bruin broodje met pindkaas.....Voorlopig kunnen we als we thuis komen geen stokbrood meer zien! Het is de laatste dagen erg mooi weer al liepen we drie dagen terug nog met de wanten aan. Het was zomaar een dag bokkoud en ik was bijna bevroren in mijn fleecevestje. We liepen toen op de meseta, een enorm grote vlakte met helemaal niets en dat gewoon kilometers lang. Toch heeft dat ook wel weer wat die leegte, je kunt je gedachten even lekker laten gaan. We eten hier in Spanje meestal een pelgrimsmenu dat elk restaurant aan de pelgrims serveert. Het is een beetje eenzijdig maar over het algemeen wel lekker en voedzaam. Allleen om het toetje moeten we wel lachen, het is zo n jogurtje in een plastic bekertje of een chocolade ijsje in een papiertje of een sinaasappel. Overal hetzellfde Je betaallt er ongeveer tien euro voor incl wijn en water. Koopje dus! We horen nu ook verhalen over de blessures die de pelgrims oplopen. Bijna iedereen loopt met pleisters op hielen en tenen maar soms is het ook veel erger. Peesontstekingen, valpartijen,steken van muskieten, knieen die het niet meer doen enz enz. Je ziet er wat strompelen. Als wij dan zeggen dat we er al zoveel km s op hebben zitten en ze onze voeten zien dan krijgen we soms helemaal applaus. Sommigen denken er ook veel te licht over, je kunt niet zomaar met een zware rugzak ongetraind de pyreneeen over. Dat is vragen om moeilijkheden. Er komt zelfs een soort Flying Dokter langs in de herbergen. Hij vraagt iedereen persoonlijk of er problemen zijn. Hij zag mijn knie en het was foute boel. Mijn kruisband zou niet goed zijn en daaarom is de knie wat dikker maar hij wees een plek aan waar ik helemaal niets voel. Hij vond dat ik medicijnen moest nemen maar dat is niet nodig. Het gaat goed. Toch kwam ie ff later met twee paracetamolllen aan voor de zekerheid. Alie vond die dokter ook wel een leuke vent en wilde ook wel even zijn aandacht. Ze trok gelijk haar sok uit en liet hem haar blauwe teennagel zien. O geen probleem hoor dat gaat wel weer over zei hij. Hij vond onze voeten er nog pico bello uitzien na zoveel km dus daar gaf hij verder geen aandacht aan. De gevraagde massage verzorgde hij ook niet, viel dat weer ff tegen..... We staan nu elke dag rond zes uur op omdar dan het hele circus op gang komt. Je hebt erbij die al om vijf uur van start gaan maar zonder herrie te maken lukt dat ze niet. Nou ja dan ga je er zelf ook maar uit. Met die warmte is het ook wel lekker om vroeg op pad te gaan. Ben je in de middag voor de ergste hitte op de plaats van bestemming. Gister in een bijzondere herberg geslapen. Eerst samen koken en dan gezamenlijk eten met zo n vijftig man. Eerst jezelf voorstellen en na afloop zingen de mensen uit elk land een llied in de eigen taal. Wat een nationaliteiten en wat leuk al die liedjes. Daarna in de gebedsruimte een oment vn bezinning met gebeden, het doorgeven van de pelgrimskaars en de pelgrimszegen op je voorhoofd. Heel bijzonder en ontroerend..... We lopen in de streek Palencia waar de huizen van leem zijn gebouwd omdat er geen ander bouwmateriaal is. Heel apart om te zien. We hebben gespierde kuiten vsn het wandelen maar alie vindt dat ze ook heel gespierde schouders heeft gekregen van de rugzak. Ik zie het niet zo maar alie staat voor de spiegel te genieten van haar brede schouderpartij hahaha. Nog even en ze denkt dat ze Sylvester Stallone is...... Ze wil graag nog even weten hoe het met Pip haar wiebeltand is en of het al lukt met Kes haar wavebord. En heeft Fen alweer nieuwe letters geleerd? Jullie zij nu weer een beetje op de hoogte van ons reilen en zeilen hier in Spanje. De bergen staan weer op ons te wachten na Leon maar wij zijn er klaar voor. Geen berg is ons meer te hoog na al deze weken...... Bedankt voor jullie support, daarmee houden we ook de laatste etsppes vol! Veel liefs van ons!

alweer een beetje gewend!

Na een kleine week in Spanje hier weer een berichtje van ons. We zitten nu op zo'n 10 km voorbij Burgos in een klein Spaans dorpje. Heel knus en gezellig. Het barretje waar we zitten heeft wifi dus je ziet dat zelfs kleine gehuchtjes met hun tijd mee gaan! Het is vandaag 17 mei; de verjaardag van Ger, erg vreemd om dat te "vieren" op zo'n grote afstand van elkaar. Morgen is Siem jarig en ook deze verjaardag vieren we in Spanje ver van elkaar..... Afijn volgend jaar beter. Wij proosten in ieder geval met een tinto!! De afstand die we hebben afgelegd is nu zo'n 1250 km en we zijn er dus bijna hahaha. Het weer is erg goed. Lekker zonnetje, windje en niet te warm. De afgelopen dagen in het Rioja gebied waren fantastisch mooi. De uitzichten waren grandioos en in de verte zag je sneeuw op de bergen liggen. Omdat we al vroeg vertrekken genieten we elke dag van de opkomende zon, erg mooi. Veel mensen ontmoet uit de hele wereld. De Koreanen denken trouwens nog steeds dat de vogelgriep of mexicaanse griep hier heerst want ze lopen met van die mondkapjes, heel grappig. Een paar dagen geleden in Granon sliepen we in de kerk samen met ruim 40 man. Heel apart. Eerst gezamenlijke mis in de kerk met pelgrimszegen die in alle talen werd uitgesproken en daarna een gezamenlijke maaltijd. Allemaal meehelpen met tafel dekken en opruimen. Heel bijzonder. Daarna iedereen zingen in de eigen taal en de hollanders zongen op initiatief van alie tulpen uit amsterdam. Allemaal inhaken hahaha, erg leuk. Weer een bijzondere ervaring! Het slapen was minder.... We lagen kont aan kont op matjes op de vloer! Maar goed dat hoort er ook weer bij. En 1 douche en wc voor tig man is ook niet echt comfortabel.... Het hoort er allemaal bij. Nu zitten we weer in een prachtige herberg waar we echt worden verwend... Schoon voldoende sanitair, straks lekker eten een goed bed en morgen een ontbijt. En dat allemaal voor de prijs van slechts 17 eurootjes!! Ook de rosé is spotgoedkoop, 0,70 voor een glas, water is duurder! Het gaat dus allemaal goed, alleen mijn knie is een beetje dik. Geen pijn maar wel wat stijf, dus daarom een knieband om voor de zekerheid. Vooral bij het dalen is dat wel fijn. De ergste beklimmingen en afdalingen hebben we nu gehad. We komen nu in de Meseta terecht. Een groot lang plateau waar het erg heet kan zijn. We wachten af. We lopen richting Leon. Overigens kwamen we eergister bij een herberg die we hadden geboekt omdat er weinig slaapplaatsen in dat dorp waren, maar daar zijn we weer snel weg gegaan. Nou ja dwz we zijn niet eens binnen geweest. Na aanbellen deed een oud vies mannetje met een zwart gebit open en we schrokken ons rot. Gatver wat een engerd... We vroegen of we de kamer mochtem zien, maar geen sprake van. Het was geen hotel en we moesten het maar nemen zoals het was. Nou mooi niet, we gingendaar echt niet slapen als we het niet mochten zien, dat zegt genoeg dan maar verder lopen... Uiteindelijk kwamen we in een goede herberg terecht al belandde ik toch weer in de keuken vanwege de snurkers....jeetje wat ben ik blij dat Ger niet snurkt! Ik stop ermee, heb mijn schriftje nl niet mee en mijn geheugen laat me een beetje in de steek hahahah. Alles loslaten hè tijdens zo'n pelgrimstocht hahahaha. Lieve groetjes van ons en tenslotte wensen we Alison veel beterschap met haar knie. Wat een pech en oma kan je nu niet vertroetelen... Hou vol die zes weken gips en als het eraf mag is oma alweer bijna thuis! Xxxx

wat een verschil!

We zijn nu een kleine week in Spanje en het is een wereld van verschil. Waren we in Frankrijk bijna een bezienswaardigheid zo amders is het hier. In Frankrijk moesten we bijv echt zoeken naar de weg met het boekje in de hand en de minimale bewegwijzering, in Spanje heb je een soort van ANWB bewegwijzering met grote borden en pijlen. En als je een pijl zou missen dan geeft een bewoner wel aan dat je de verkeerde kant op gaat. Zelfs de honden slaan hier niet aan, zij zijn die pelgrims zo gewend daat ze lekker lui blijven liggen..... De accoommodaties zijn ook compleet anders. In Frankrijk was het soms lastig iets te vinden, hier zijn gewoon overal herbergen waar ze pelgrims onderbrengen. Is de een vol dan ga je naar de ander. Ook veel commerciëler, ze staan hier gewoon onderweg te folderen met herbergen....het moet toch niet gekker worden! Het is nog steeds wel erg leuk. Er lopen zoveel nationaliteiten mee, onvoorstelbaar dat de camino in zoveel landen leeft. We hebben gelopen met russen, brazilianen veel koreanen, zuid afrikanen, bollivianen, engelsen, duitsers maar vreemd genoeg weinig Nederlanders. Inmiddels hebben we de nodige kilo s naar huis gestuurd zodatr de rugzak wat lichter is. Vooral met het warme weer van de afgelopen dagen is dat wel lekker. Het is de laatste dagen over de 30 graden, dus vroeg op pad en voor de ergste hitte binnen zijn. We hebben de Pyreneeëen gehad al blijft het flink klimmem dalen. Het baskenland hebben we verruild voor de Navarra, ook erg mooi. We zijn aangekomen in een meer Mediterraan gebied. De olijfbomen groeien hier weelderig, erg mooi. We zitten nu in het plaatsje Los Arcos en hopen volgende week in Burgos te zijn. Hoop dat het niet al te warm blijft anders schieten we niet op, hahaha! Overigens smaakt de spaanse wijn ook uitstekend en water is duurder!!! Buenos noches! Lieve groetjes van ons en al jullie aardige, lieve en grappige reacties houden ons letterlijken figuurlijk op de been, gracias!!

we have done it!

We zitten op de top van de berg en wat denk je? Wifi in het restaurant. Dat verwacht je niet. We hebben de klim gemaakt en het viel reuze mee. We vertrokken om half acht en waren na een korte pauze om twee uur in het klooster in Roncevalles. Het is er megadruk. We slapen met honderdtachtig man op ee kamer! Het is ook superstrak geregeld met inschrijven voor een bed, voor een maaltijd etc. Om zes uur is er een mis in het klooster en daarna eten. Het is nu wennen aan de drukte maar dat gaat straks ook wel weer. In ieder geval de zwaarste etappe gehad en nu op naar Santiago! Totale afstand nu ca 970 km . De 1000 is in zicht, onvoorstelbaar als je daar bij nadenkt. En het is nog steeds leuk! Lieve groetjes uit de bergen in Spanje. NB, we hebben nog sneeuwballen gegooid!